Ես կարդացել եմ Ստեփան Զորյանի << սպիտակ տան բնակիչները >> ։ Հիմա ես ձեզ կպատմեմ այդ հեքիաթի մասին։Շատ ժամանակ առաջ ատառներում մի փոքրիկ սպիտակ տուն կար ։ Այս սպիտակ տունը շատ ժամանակ է այտեղ եղել ։ Տեսել են ,որ այդ տան մեջ ապրում է մի ծերունի մարդ և մի պառավ կին ։ Պառվ կինը ամեն ագամ վատ բաների մասին էր մտածում ։ Նրանք իրար հետ <Այ տո >> այս տոնով էին խոսում ։ Բայց իրենց համար լինում է սիրելիս հոգիս ։ Երբ ձմեռ եկավ Պառավ կինը նստել էր բրդե գուլպա էր գործում իսկ ծերունին շուտ-շուտ փայտ էր ավելացնում վառառանի կրակի։ Երբեմն պառավը երանի էր տալիս գյուղում ապրողներին, որ տեղյակ են մնում աշխարհի բանին և շուտ-շուտ ժամ են գնում։